Ύδρα (1824 – 1827)

Στην Ύδρα βρισκόταν η έδρα των Κουντουριωτών και έτσι ήταν το κέντρο των νησιωτικών πολιτικών και στρατιωτικών δυνάμεων της Επανάστασης. Η αρχική πρωτοβουλία και η χρηματοδότηση για την ίδρυση του τυπογραφείου της Ύδρας ανήκει στον Ιάκωβο Τομπάζη και την οικογένειά του. Το τεχνικό μέρος της προσπάθειας ανέλαβε ένας Ελβετός ωρολογοποιός, πάροικος στο νησί, του οποίου δεν είναι γνωστό το όνομα. Το τυπογραφείο τύπωσε το 1824 τα πρώτα φύλλα της εφημερίδας Ο Φίλος του Νόμου, με εκδότη τον Ιταλό πάροικο στην Ύδρα Ιωσήφ Ν. Κιάππε (Giuseppe Chiappe). Η εφημερίδα κυκλοφόρησε στις 10 Μαρτίου 1824 και σύντομα έγινε η επίσημη εφημερίδα της Ελληνικής Διοίκησης. Στην Ύδρα έφτασε το 1824 ένα πιεστήριο, δώρο του Ντιντό. Στο τυπογραφείο της Ύδρας εργάστηκαν ως τυπογράφοι οι Κωνσταντίνος Τόμπρας (1824-1825), Νικόλαος Βαρότσης (1826), Κωνσταντίνος Δημίδης (1826-1827), Αγγελής Αλχυμπάρης (1827) και Παντελής Κ. Παντελής (1827). Υπεύθυνος ήταν πάντοτε ο Κιάππε. Εκδόθηκαν συνολικά δεκατρία βιβλία και φυλλάδια με κείμενα νομικά, πολιτικά, εκπαιδευτικά και λογοτεχνικά, καθώς και σαράντα τρία μονόφυλλα με διακηρύξεις, νόμους και διαταγές.
«Ὁ φίλος τοῦ Νόμου: εφημερίς της Διοικήσεως και της νήσου Ύδρας». 
Ύδρα: [Ιωσήφ Κιάππε], 1824 - 1827. Η εφημερίδα εκδιδόταν επί τρία χρόνια (10 Μαρτίου 1824-27 Μαΐου 1827) στην Ύδρα από τον Ιωσήφ Κιάππε. (296 φύλλα). Ήταν η μακροβιότερη της Ελληνικής Επανάστασης. Τα 14 πρώτα τεύχη της τυπώθηκαν στο αυτοσχέδιο πιεστήριο του τυπογραφείου της Ύδρας και τα μεταγενέστερα στο πιεστήριο που δώρισε ο Ντιντό. Από το τεύχος 12 του 1824 η εφημερίδα έγινε επίσημο δημοσιογραφικό όργανο της Διοίκησης και ο τίτλος της αλλάζει σε: «Ο Φίλος του Νόμου, εφημερίς της Διοικήσεως και της νήσου Ύδρας".
Δημοσίευε αποφάσεις, ψηφίσματα, πράξεις και εγκυκλίους και παρέμεινε όργανο της Διοίκησης μέχρι τον Οκτώβριο του 1825, οπότε ξεκίνησε στο Ναύπλιο η έκδοση της «Γενικής Εφημερίδας της Ελλάδας». Ο Φίλος του Νόμου συνέχισε να εκδίδεται ως ανεξάρτητη πλέον εφημερίδα, αλλά σταματά το 1827 επειδή ο Ιωσήφ Κιάππε δεν θα υποτασσόταν στην κυβερνητική λογοκρισία.
«Νόμος τῆς Ἐπιδαύρου. Ἤτοι Προσωρινὸν Πολίτευμα τῆς Ἑλλάδος. Ἐν Ἄστρει τῇ ΙΓ. Ἀπριλλίου ΑΩΚΓ. καὶ Γ. τῆς Ἑλληνικῆς Ἀνεξαρτησίας». Ἐν Ὕδρᾳ, 22 Αὐγούστου 1824 καὶ 4 τῆς Ἀνεξαρτησίας. Πρώτη έκδοση του αναθεωρημένου «Προσωρινού Πολιτεύματος», όπως διαμορφώθηκε στη Β' Εθνική Συνέλευση στο Άστρος. Το πρώτο Προσωρινόν Πολίτευμα τυπώθηκε το 1822 στην Κόρινθο. Το «Προσωρινόν Πολίτευμα» όπως διαμορφώθηκε στη Β' Εθνική Συνέλευση τυπώθηκε και στο Μεσολόγγι το 1824.
«Κῶδιξ τῶν Νόμων. Φυλλάδιον Α΄». Ἐκ τῆς ἐν Ὑδρᾳ τυπογραφίας, 1824.
Το Ἀπάνθισμα τῶν Ἐγκληματικῶν Τῆς Β. Ἐθνικῆς Συνελεύσεως τῶν Ἑλλήνων είναι ο πρώτος ποινικός κώδικας της νεότερης Ελλάδας και ψηφίστηκε από τη Β΄ Εθνική Συνέλευση. Αποτελείται από τρία μέρη: Περί αμαρτημάτων εναντίον της κοινής ασφαλείας, Περί αμαρτημάτων εναντίον της προσωπικής ασφαλείας και Περί αμαρτημάτων εναντίον της ιδιοκτησίας.
Σπυρίδων Βαλέτας, Ἑπτὰ Πληγαὶ ΣῆΤ Ἑλλάδος Εἰς ἑπτὰ διαλόγους δίχως Ρω. Σ. Β. [Ύδρα?] 1827 Ο Σπυρίδων Ι. Βαλέττας (Ίος, 1779 - Αθήνα, 1843) ήταν Έλληνας λόγιος, Φιλικός. Από το 1818 υπηρέτησε στη Βουκουρέστι ως γραμματέας του ηγεμόνα Αλέξανδρου Σούτσου. Μετέφρασε το έργο του Ιωάννου-Ιακώβου Ρουσσώ, «Λόγος περί αρχής και βάσεως ανισότητος των ανθρώπων προς αλλήλους» (Jean Jacques,Rousseau, Discours sur l’origine et les fondements de l’inegalité parmi les hommes,) με το ψευδώνυμο Δημήτριος Αριστομένης.
Το έργο «Επτά πληγές», πιθανώς τυπωμένο στην Ύδρα, είναι μια σκληρή κριτική στην ελληνική κοινωνία και περιλαμβάνει τα μέρη: α) Οι Κοτζάβασαι, β) Οι Βλαχοδούκες γ) Οι κόλακες, δ) Η τιτλομανία, ε) Αι Γιναίαι (δάνεια της Ανεξαρτησίας), στ) Οι φιλόδοξοι και ζ) Ο Τύπος ακόμη εις τα δεσμά (λογοκρισία).
«Συλλογὴ τῶν Ἀρχῶν τοῦ Πρωτοτύπου καὶ τοῦ ἐκ Συνθήκης τῆς Εὐρώπης Δικαιώματος τῶν Ἐθνῶν περὶ τῶν Θαλασσίων Λειῶν καὶ τῆς Οὐδετερότητο»ς. ὑπὸ τοῦ Κόμητος Α. Πάλμα. Μεταφρασθεῖσα ἐκ τοῦ Γαλλικοῦ. Ἐκ τῆς ἐν Ὕδρᾳ Τυπογραφίας. 1826 Ανώνυμη μετάφραση από τα γαλλικά, μελέτης του Alerino Palma σχετικά με την ουδετερότητα. Αφιερωμένο στο ναύαρχο Ανδρέα Μιαούλη: «ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΝΑΥΑΡΧΟΝ ΜΙΑΟΥΛΗΝ, …Ο Κόμης και συνήγορος Αλερίνος Πάλμας ο εκ Κεσνώλης»
Ο κόμης Alerino Palma di Cesnola (Rivarolo Canavese, 18 Ιουλίου 1776 - Ερμούπολη, 6 Φεβρουαρίου 1851) ήταν Ιταλός συγγραφέας, δικαστής, φιλέλληνας και επαναστάτης. Ήρθε στην Ελλάδα γύρω στα 1826.